Ks. Paweł DOLEŻYCH, syn inwalidy górniczego Łukasza i jego żony Marii zd. Kosmalska, urodził się dn. 6 czerwca 1884 roku w Orzegowie. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej i przygotowaniu w prywatnej szkole dra Sobczyka w Bytomiu wstąpił do III klasy tamtejszego gimnazjum i w dniu 21 marca 1906 r. zdał maturę. Oprócz studium na wydziale teologicznym uczęszczał w uniwersytecie wrocławskim na wykłady z ekonomii i gospodarki rolnej oraz profesora Nehringa ze slawistyki. Zarazem był aktywnym członkiem „Kółka Polskiego” w konwikcie. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 czerwca 1911 roku.

Dn. 1 sierpnia 1911 zadekretowany jako wikary do Świętochłowic, już po trzech miesiącach musiał się przeprowadzić do

Markowic w powiecie raciborskim, a następnie do parafii św. Andrzeja w Zabrzu. 25 czerwca 1915 roku został przeniesiony do Krapkowic w powiecie opolskim, a po trzech latach do Pszowa. Pod koniec grudnia 1918 roku został wysłany do Skorogoszcza w powiecie niemodlińskim. Tutaj za agitację polską prześladowany przez władze cywilne, poprosił o przeniesienie i 15 marca 1920 został wikarym w Sławikowie. Ponownie ostro zaatakowany przez nacjonalistyczną prasę niemiecką i zagrożony, uszedł z końcem sierpnia 1921 do rodzinnego Orzegowa.

Pomagał w duszpasterstwie w Boruszowcu oraz w Rybnej. Po ustanowieniu Administracji Apostolskiej zamianowano go w 1923 roku najpierw administratorem a potem kuratusem w Miasteczku. Dnia 1 sierpnia 1925 roku został proboszczem w Gostyni, a w 1928 roku otrzymał instytucję kanoniczną na parafię w Kończycach. Po dziesięciu latach zrezygnował z parafii. W 1938 r. został najpierw administratorem a potem proboszczem parafii w Bełku. Tutaj pozostał do 1 października 1941, czyli do przejścia w stan spoczynku. Wtedy przeprowadził się do Czyżowic. Duszpasterzował tutaj jedynie pół roku. Późną wiosną 1942 przewieziono go do lecznicy w Branicach, gdzie zmarł 16 czerwca 1942 roku. Pochowany przy starym kościele w Bełku.